YUNUS EMRE H HARFİ İLE BAŞLAYAN ŞİİRLER

YUNUS EMRE H HARFİ İLE BAŞLAYAN ŞİİRLER
İÇİNDEKİLER
187-)HABER EYLEN AŞIKLARA
188-) HAK BİR GEVHER YARATTI
189-) HAK BİR GÖNÜL VERDİ BANA
190-) HAK ÇALABIM
191-) HAK İLE PAZARIM
192-) HAK MÜYESSER ETSE
193-) HAK NURU AŞIKLARA
194-) HAK YARATTI ALEMİ
195-) MANİ BAHRİNE DALDIK
196-) HAK YOLUNU GÖZLER İSEN
197-) HAK'TAN BANA NAZAR OLDU
198-) HAKİKAT HER VÜCUDUN CANI AŞKTIR
199-) HAK'TAN GELEN ŞERBETİ
200-) HAKİKATİN MANASIN
201-) HAKK'I BULMAK İSTEYENLER
202-) HANİ BANA SABIR KARAR
203-) HELAL KILDI MAŞUKA AŞIK KENDİ KANINI
204-) HER KİME Kİ DERVİŞLİK BAĞIŞLANA
205-) HER NEREYE DÖNER İSEM
206-) HEY BENİM ÖMRÜM KUŞU
207-) HEY YARANLAR HEY KARDEŞLER
208-) HEY YARENLER GELİN GÖRÜN
209-) HİÇ BİLMEZEM KEŞİK KİMİN
210-) HİÇBİR KİŞİ BİLMEZ BİZİ
211-) HOCAM SENİN HİKMETİNE
212-) HOR BAKMA SEN TOPRAĞA
213-) HOŞTUR EĞER YÜRÜR İSEM
187-) HABER EYLEN AŞIKLARA
Haber eylen aşıklara, aşka gönül veren benim,
Aşka paha kim yetire, aşk madenin bulan benim.
Yer gök dolu bu aşk iken, aşksız hiç nesne yok iken,
Aşk bahrisi olur iken denizlere dalan benim.
Deniz yüzünden su alıp, sunuveririm göklere,
Bulutlayın seyran edip, arşa yakın varan benim.
Yıldırım olup şakıyan, gökte melaik dokuyan,
Bulutlara hüküm süren, yağmur olup yağan benim.
Gördüm göğün meleklerin, her biri bir cünbüşdedir,
Hak Calap'ın zikrin eder İncil benim Kuran benim.
Gördüm diyen değil gören, bildim diyen değil bilen,
Bilen odur, gösteren o, aşka esir olan benim.
Sekiz uçmak aşıklara, köşk ve saraydır onlara,
Musa gibi hayran olup, Tur Dağı'nda kalan benim.
Kalem çalınacak görgil, haber böyle durur bilgil,
Kalu bela kelecisin bunda haber veren benim.
Deli oldum adım Yunus, aşk oldu bana kılavuz,
Hazrete değin yalınız yüz süreye varan benim.
Yunus Emre
188-) HAK BİR GEVHER YARATTI
Hak bir gevher yarattı kendinin kudretinden,
Nazar kıldı gevhere, eridi heybetinden.
Yedi kat yer yarattı o gevherin tozundan,
Yedi kat gök yarattı o gevherin buğundan.
Yedi deniz yarattı o gevher damlasından,
Dağları muhkem kıldı o deniz köpüğünden.
Muhammed'i yarattı mahlukat şefkatinden,
Hem Ali'yi yarattı müminlere fazlından.
Kayıp işi kim bilir meğer Kuran ilminden,
Yunus içti esridi o gevher denizinden.
Yunus Emre
189-) HAK BİR GÖNÜL VERDİ BANA
Hak bir gönül verdi bana, ha demeden hayran olur,
Bir dem gelir şadi olur, bir dem gelir giryan olur.
Bir dem sanasın kış gibi, şu zemheri olmuş gibi,
Bir dem beşaretten doğar, hoş bağ ile bostan olur.
Bir dem gelir söyleyemez, bir sözü şerh eyleyemez,
Bir dem dilinden dür döker, dertlilere derman olur.
Bir dem çıkar arş üzere, bir dem iner tahtessera,
Bir dem sanasın katredir, bir dem taşar umman olur.
Bir dem cehalette kalır, hiç nesneyi bilmez olur,
Bir dem dalar hikmetlere, Calinus ve Lokman olur.
Bir dem dev olur ya peri, viraneler olur yeri,
Bir dem uçar Belkıs ile ine cine sultan olur.
Bir dem görür olmuş geda, yalın tene geymiş aba,
Bir dem gani himmet ile hem fağfur hem hakan olur.
Bir dem gelir asi olur Hak zihnini yavı kılar,
Bir dem gelir ki yoldaşı hem zühtü hem iman olur.
Bir dem günahın fikreder dosdoğru Tamu'ya gider,
Bir dem görür Hak rahmetin uçmaklara Rıdvan olur.
Bir dem varır mescitlere, yüz sürer orda yerlere,
Bir dem varır deyre girer, İncil okur ruhban olur.
Bir dem gelir Musa olur yüz bin münacatlar kılar,
Bir dem girer kibr evine Firavun ve Haman olur.
Bir dem gelir İsa gibi, ölmüşleri diri kılar,
Bir dem gelir gümrahleyin yolunda sergerdan olur.
Bir dem döner Cebrail'e, rahmet saçar her mahfile,
Bir dem gelir gümrah olur, miskin Yunus hayran olur.
Yunus Emre
190-) HAK ÇALABIM
Hak Çalab'ım,
Hak Çalab'ım, sencileyin yok Çalab'ım,
Günahlıyım sen bağışla, ey rahmeti çok Çalab'ım.
Kullar senin, sen kulların, günahları çok bunların,
Uçmağına sal bunları binsinler Burak Çalab'ım.
Sendedir aşkın fermanı, nedir bu derdin dermanı?
Zinhar esirgeme beni, aşk oduna yak Çalab'ım.
Ne yoksulda, ne baydasın, ne köşkte, ne saraydasın,
Girdin miskinler gönlüne edindin durak Çalab'ım.
Ko gel beni hoş yanayım, baştan başa tutuşayım,
O sevdiğin Muhammed'e olayım çerak Çalab'ım.
Ne ilmim var, ne taatım, ne gücüm var, ne takatim,
Meğer kıla inayetin yüzümüzü ak Çalab'ım.
Yunus Emre'yi bağışla bu günahlı kullarınla.
Eger bağışlamaz isen key katı firak Çalab'ım.
Yunus Emre
191-) HAK İLE PAZARIM
Hak ile pazarım, bile gezerim,
Dayim sezerim, Hak bendedir bende.
Ben yadda kaldım, kalbe saklandım,
Sıdkım pakladım, Hak bendedir bende.
Ateşe girersem yanmazım asla,
Hem zehir yer isem ölmezim asla.
Hak'tan ayrı mıyım, sanmazım asla,
Pek çok yokladım, Hak bendedir bende.
Burası nadana pek uzacıktır,
Züht ve takva insana tuzacıktır.
Mürşide hizmeti bir mezeciktir,
Nutku hakladım, Hak bendedir bende.
Hak ile birlikte yanar mı Yunus?
Doymayınca kalbi kanar mı Yunus?
Kırk yıllık hizmetten döner mi Yunus?
Onu sakladım, Hak bendedir bende.
Emr Resûl'den asla şaşamaz Yunus,
Tefrik zümresine düşemez Yunus.
Nur-u Muhammed'siz coşamaz Yunus,
Bir kucakladım, Hak bendedir bende.
Yunus Emre
192-) HAK MÜYESSER ETSE
Hak müyesser etse varsam,
Güzel Kabetullah sana.
Baktıkça hayranın olsam,
Güzel Kabetullah sana.
Kara donuna bürünür,
Arş'la beraber görünür.
Sana varmayan yerinir,
Güzel Kabetullah sana.
Gümüşten kapı açmışlar,
Mermerlerle döşemişler,
Altın kuşak kuşatmışlar,
Güzel Kabetullah sana.
Kabe'nin çevresi dağlar,
Didar görmüş sular çağlar.
Aşık Yunus durmaz ağlar,
Güzel Kabetullah sana.
Yunus Emre
193-) HAK NURU AŞIKLARA
Hak nuru aşıklara her dem nüzul değil mi?
Kime nüzul değerse aşktan mazul değil mi?
Kalpten kalbe yol vardır, böyle demişler erler,
Her gönülden gönüle rast doğru yol değil mi?
Karga ile bülbülü bir kafese koysalar,
Birbiri sohbetinden dayim melül değil mi?
Öyle ki karga diler bülbülden ayrılmayı,
Bülbülün de gönlünde maksudu bu değil mi?
Cahil ile arifin misali şuna benzer,
Cahil katında iman malum meçhul değil mi?
Aşık ile danişment günah işler her zaman,
Danişment aşığa sorar; bî-şeriat değil mi?
Yetmiş iki milletin sözünü arif bilir,
Yunus Emre sözleri daim usul değil mi?
Yunus Emre
194-) HAK YARATTI ALEMİ
Hak yarattı alemi aşkına Muhammed'in,
Ay ve günü yarattı şevkine Muhammed'in.
Ol dedi oldu alem, yazıldı levhi kalem,
Okundu hatmi kelam şanına Muhammed'in.
Hep erenler geldiler, dergaha yüz sürdüler,
Tevhit zikri ettiler nuruna Muhammed'in.
Veysel Karani andı, ahir yine özendi,
Sekiz uçmak bezendi aşkına Muhammed'in.
Feriştahlar geldiler, saf saf olup durdular,
Beş vakt namaz kıldılar aşkına Muhammed'in.
Havada uçan kuşlar, yeşerir dağ ve taşlar,
Yemiş verir ağaçlar aşkına Muhammed'in.
İmansızlar geldiler, ondan iman aldılar,
Beş vakt namaz kıldılar aşkına Muhammed'in.
Yunus kim ede methi, över Kuran ayeti,
An ve ver salavatı aşkına Muhammed'in.
Yunus Emre
195-) MANİ BAHRİNE DALDIK
Mani bahrine daldık, vücut sırrını bulduk,
İki cihan serteser cümle vücutta bulduk.
Bu çizginen gökleri, tahtessera yerleri,
Yetmiş bin hicapları cümle vücutta bulduk.
Yedi gök yedi yeri, dağları denizleri,
Cenneti, cehennemi cümle vücutta bulduk.
Gece ile gündüzü, gökte yedi yıldızı,
Levhte yazılan sözü cümle vücutta bulduk.
Musa'nın ağdığı Tur'u, yohsa Beytül Mamur'ı,
İsrafîl çaldığı Sur'u cümle vücutta bulduk.
Tevrat ile İncil'i, Zebur ile Furkan'ı,
Bunlardaki beyanı cümle vücutta bulduk.
Bir ile iki üçü, dört ile beş altıyı,
Yedi, sekiz, dokuzu cümle vücutta bulduk.
Yunus'un sözleri Hak, cümle dediği saddak,
Ne gördüysen kamu Hak, cümle vücutta bulduk.
Yunus Emre
196-) HAK YOLUNU GÖZLER İSEN
Hak yolunu gözler isen,
Gel yanalım dostlar ile.
Aşık izin izler isen,
Gel yanalım dostlar ile.
Yok bu dünyanın vefası,
Sayısız külli cefası,
Hiç bunun yoktur vefası
Gel yanalım dostlar ile.
Hep yana yana bulmuşlar,
Hak didarına ermişler,
Seferin kaydın görmüşler,
Gel yanalım dostlar ile.
N'idem sanırsın dünyada,
Yeter gezdiğin hevada,
Derman isteyelim derde,
Gel yanalım dostlar ile.
Hani ata, hani ana?
Bildin bu dünyayı fena.
Onda rahat gerek cana,
Gel yanalım dostlar ile.
Ey biçare Yunus heman,
Dost yoluna gerek kurban,
Ver canını, iste canan,
Gel yanalım dostlar ile.
Yunus Emre
197-) HAK'TAN BANA NAZAR OLDU
Hak'tan bana nazar oldu, hak kapısın açar oldum.
Girdim Hakk'ın haznesine, inci elmas saçar oldum.
Devlet tacı başa kondu, aşk kadehin bana sundu,
Canım içti aşktan kandı, her dem onu içer oldum.
Esritti aşka düşürdü, ben ham idim aşk pişirdi,
Aklım başıma devşirdi, hayrı şerden seçer oldum.
Hayra döndü benim işim, endişeden azat başım,
Nefsimin başını kestim, şer işlerden kaçar oldum.
Kesildi nefs başı öldü, fısk ve fesat işler kaldı,
Hak'tan bana nazar oldu, kanatlandım uçar oldum.
Uçtum bir hoş yere kondum, bu dünyayı baki sandım,
Ey yaranlar ben usandım, kondum yine göçer oldum.
Göçenler menzile yetti, vardı orda karar etti,
Ömür geçti kavil yetti, varlığımdan naçar oldum.
Canım naçar idi burda, kalmış idim bu zindanda,
Gel dediler vardım onda, varlığımdan geçer oldum,
Yunus Hak'la bilişeli, can ve gönül verişeli,
Şu Tapduğ'a erişeli gizli sırrım açar oldum.
Yunus Emre
198-) HAKİKAT HER VÜCUDUN CANI AŞKTIR
Hakîkat her vücudun canı aşktır,
Ne can ki, can içinde canı aşktır.
Bu can cismimi kayim tutar ancak,
O can ki, zahir ve pinhan-ı aşktır.
Bu aşk elinde aciz cümle eşya,
Ne sır ki kamu sergerdan-ı aşktır.
Bu aşk kandalığın bilmez kimesne,
199-) HAK'TAN GELEN ŞERBETİ
Hak'tan gelen şerbeti içtik elhamdülillah,
Şu kudret denizini geçtik elhamdülillah.
Şu karşıki dağları, meşeleri, bağları,
Sağlık safalık ile aştık elhamdülillah.
Kuru idik yaş olduk, ayak idik baş olduk,
Kanatlandık kuş olduk uçtuk elhamdülillah.
Vardığımız illere, şu safa gönüllere,
Baba Tapduk manasın saçtık elhamdülillah.
Beri gel barışalım, yad isen bilişelim,
Atımız eğerlendi eştik elhamdülillah.
İndik Rum'u kışladık, çok hayır şer işledik,
Uş bahar geldi geri göçtük elhamdülillah.
Dirildik pınar olduk, irkildik ırmak olduk,
Aktık denize dolduk, taştık elhamdülillah.
Taptuk'un tapusunda, kul olduk kapısında,
Yunus miskin çiğ idik, piştik elhamdülillah.
Yunus Emre
Bilirler haddini payan-ı aşktır.
Gehi Layla olur Mecnun gözünden,
Geh olur Leyla'nın hayran-ı aşktır.
Gehi kan yaş akar Yakup gözünden,
Geh olur Yusuf-ı Kenan-ı aşktır.
Diriltir ölüyü İsa deminde,
Geh olur Musi-i Ümran-ı aşktır.
Enel Hak çağırır Mansur dilinden,
Cüneyt'te cübbe ve irfan-ı aşktır.
Bu aşkın türlü türlü rengi çoktur,
Kimi giryan, kimi handan-ı aşktır.
Feda bu aşka canım dinim olsun,
Bana hem din ve hem îman-ı aşktır.
Ne Yunus onda yüz bin can-ı Yunus,
Kabul etsin ne kim kurban-ı aşktır.
Vücudun cübbesin aşk ile çak et,
Dalagör ona ki Umman-ı aşktır.
Yunus Emre
200-) HAKİKATİN MANASIN
Hakikatin manasın şerh ile bilmediler,
Erenler bu dirliği riya dirilmediler.
Hakikat bir denizdir, şeriattır gemisi,
Çoklar gemiden çıkıp denize dalmadılar.
Bunlar geldi tapıya şeriat tuttu durur,
İçeri girenleri ne varın bilmediler.
Şeriat oğlanları bahis dava kılarlar,
Hakikat erenleri davaya kalmadılar.
Dört kitabı şerh eden asidir hakikatte,
Zira tefsir okuyup, manasın bilmediler.
Yunus adın sadıktır bu yola geldin ise,
Adın değşirmeyenler bu yola gelmediler.
Yunus Emre
201-) HAKK'I BULMAK İSTEYENLER
Hakk'ı bulmak isteyenler eylesin nefsini derviş,
Çalap bize mürşit vermiş derviş olabilsem derviş.
Nefs yolundan geçemezim aşk şarabın içemezim,
Gönlüm kara açamazım derviş olabilsem derviş.
Hakk'a yakın olam mı ki, rahmetine dalam mı ki,
Eremeden ölem mi ki, derviş olabilsem derviş.
Bu acayip sevda düştü, gönlüm karar kılmaz benim,
Bildüm işüm cümle hatâ derviş olabilsem derviş.
Dosta bilişene ersem, dostun yoluna yürisem,
Ar ile namusu kosam, derviş olabilsem derviş.
Bir gün işim tamam ola, hep ittiğim güman ola,
Meğer Hak'dan eman ola, derviş olabilsem derviş.
Eğer verirlerse eman, kulluğum olmadı tamam,
Ey biçare Yunus heman, derviş olabilsem derviş.
Yunus Emre

202-) HANİ BANA SABIR KARAR
Hani bana sabır karar, senin sözünü dinleyem,
Hani bana akıl bili, duydurmadan seni sevem?
Hani bana o havsala, ki halimi bilmeyeler,
Hani bana zor ve kuvvet, ki senin aşkına döyem.
Canım seni seveliden, benim halim hale döner,
Hani bana usul-i din, ilmin edebin öğrenem.
İzzet ve erkan iyi ad, aşk yoluna noksan durur,
Ben n'iderim iyi adı, çün terbiyet aşktan yerem.
Gerçek sana aşık isem, arlanmaklık n'emdir benim?
Şükrane canımı verem, ger melamet donun giyem.
Zühtü taat usul-i din, aşk haddinden taşra durur,
Nisbet değildir ona hem secde hem rüku ve kıyam.
Dost sureti gözgü durur, bakan kendi yüzün görür,
Gelsin o kendisiz gelen, ben razımı ona derem.
Can gözüyle bakar görür, Yunus gözüyle gördüğün,
Yoksa yaban gözü ile kimseneye ne söyleyem?
Yunus Emre
203-) HELAL KILDI MAŞUKA AŞIK KENDİ KANINI
Helal kıldı maşuka aşık kendi kanını,
Maşuk nakşından okur her aşık Kuran'ını.
Yardan ayrı olunca asılıp ölmek yeğdir,
Aşık kendi bırakır boynuna urganını.
Gitmez aşık gözünden asla maşuk hayali,
Nitekim Zelha verir Yusuf’un nişanını.
Dirlik budur aşıka maşuk yolunda öle,
Sorarlarsa söylerim aşıkın burhanını.
Belkis ile Süleyman aşka düştü bir zaman,
İsteyip bulmadılar bu derdin dermanını.
Gökteki Harut Marut aşk için indi yere,
Zühre yüzün görüncek unuttu Rahman’ını.
Güzaf görmen siz aşkı kime uğradı ise,
Sultanı iltir baştan yitirir hanmanını.
Ferhat bu aşk yolunda başın külünge tuttu,
Hüsrev Şirin derdinden dosta verdi canını.
Layla'yla Mecnun işi aceb gelir bu halka,
Abdürrezzak terketti aşk için imanını.
Zaman vefasızları cefa kılar Yunus'a,
Bir doğru yar bulursa feda eder canını.
Yunus Emre
204-) HER KİME Kİ DERVİŞLİK BAĞIŞLANA
Her kime ki dervişlik bağışlana,
kalbi gide pak ola gümüşlene.
Nefesinden müşk ile anber tüte,
Budağından il ve şar yemişlene.
Yaprağı dertli için derman ola,
Gölgesinde çok hayırlar işlene.
Aşıkın gözyaşı hem göl ola,
Ayağından saz bitip kamışlana.
Cümle şair dost bahçesi bülbülü,
Yunus Emre arada dürraçlana.
Yunus Emre
205-) HER NEREYE DÖNER İSEM
Her nereye döner isem aşk iledir işim benim,
Odur gönlümde teşvişim, hem aşktır yoldaşım benim.
Aşksızlara göynür özüm, onun çün faş olur razım,
Göreceğiz aşıkları, kaynar içim dışım benim.
Bu aşk bize rahmanidir, hem canımızın canıdır,
Onun için şeytan ile her dem bu savaşım benim.
Benim canım bir kuş durur, gövdem onun kafesidir,
Dosttan haber gelir ise, bir gün uçar kuşum benim.
Geldim dünyayı seyrettim, ya bugün ya yarın gittim,
Ben burada eğlenemem, burda bitmez işim benim.
Yunus der ki: Ben aşıkım, hem aşıkım hem sadıkım,
Bu ayrık aşıklar gibi yoktur alayişim benim.
Yunus Emre
206-) HEY BENİM ÖMRÜM KUŞU
Hey benim ömrüm kuşu, kande varasın bir gün,
Ecel arayı görür, ele giresin bir gün.
Gele göğsüne kona, tenin tutuşa yana,
Bir kadeh şerbet suna, içe kanasın bir gün.
Görmeğe gelenleri, hal hatır soranları,
Sevgili yarenleri, görmez olasın bir gün.
Yarenlerin geleler, seni tacilleyeler,
Soyalar donlarını, uryan olasın bir gün.
Tap tımar eyle tene, yarar eyle bu cana,
Şu yılana çiyana, nasip olasın bir gün.
Münker'le Nekir gele, gele karşında dura,
Dilince sual sora, cevap veresin bir gün.
Aşık Yunus n'idesin, acep kanda gidesin,
Erenler meclisine, girmez olasın bir gün.
Yunus Emre
207-) HEY YARANLAR HEY KARDEŞLER
Hey yaranlar hey kardaşlar, nic'edeyim n'ideyim ben,
Sen benim kulum değilsin der olursa n'ideyim ben.
Zelil mağbun kala başım, orda hiç dinmeye yaşım,
Mahşer günü içim dışım, nar olursa n'ideyim ben.
Suç anıncak göyner özüm, kan yaş ile dolar gözüm,
Yarın Hak katında yüzüm kararırsa n'ideyim ben.
Fesat ile dolu içim, hey hoca bağışla suçum,
Key Cehennem benim için, yer olursa n'ideyim ben.
Yunus der ki: Artdı derdim, ben fesat içinde kaldım,
Sine varacağız kabrim dar olursa n'ideyim ben.
208-) HEY YARENLER GELİN GÖRÜN
Hey yarenler gelin görün, ben yine oldum divane,
Ne dünüm dün, ne günüm gün, bir od durur düştü cana.
Bu dünya dönmüş bir hana, koydular bizi zindana,
Zindanda gülmek mi olur, yürüyeyim yana yana.
Dünyada dertsiz baş olmaz, derd'olanın ahı dinmez,
Yanar bu yüreğim sönmez, yaram erişmiştir cana.
Ben bir garipçe bülbülüm, gülistana güle geldim,
Avunam, gülem dilerdim, inlemem doldu cihana.
Yunus Emre'm bu dünyada kim güldü ki sen gülesin,
Külli hep ağlayı geçti, kim geldi ise cihana.
Yunus Emre
209-) HİÇ BİLMEZEM KEŞİK KİMİN
Hiç bilmezim keşik kimin, aramızda gezer ölüm,
Alemi bostan eylemiş rayihanın keser ölüm.
Alır yiğidi çağında, bülbülü ötmez bağında,
Kimse komaz ocağında, yigitleri alır ölüm
Bir nicenin belin büker, bir nicenin mülkün yıkar,
Bir nicenin yaşın döker, var gücüyle üzer ölüm.
Birinin alır kardaşın, revan döker gözü yaşın,
Hiç onarmaz bağrı başın, hayır işten bezer ölüm.
Yiğidi koca kılınca, komaz kendini bilince,
Birini koyup gelince, gözlerini süzer ölüm.
Alır yiğidi kocayı, yakar ananın içini,
Kızların sarı saçını teneşirde çözer ölüm.
Alır yiğidin alasın, divane eder anasın,
Gelinlerin el kınasın topraklara karar ölüm.
Alır yiğidin hasını, döker gözlerin yaşını,
Mecnun eder anasını, yüreklerin yakar ölüm.
Hani onun sevdik yari, kıl taatın arı yürü,
Miskin Yunus söyler bunu, ejderhalar yutar ölüm.
Yunus Emre
210-) HİÇBİR KİŞİ BİLMEZ BİZİ
Hiçbir kişi bilmez bizi, biz ne işin içindeyiz,
Ne hırsımız baydır bizim, ne nefsimiz içindeyiz.
Bir kimsenin devletine, tan ederek biz gelmeyiz,
Ne münkiriz alemlere, ne tersanın haçındayız.
Biz bunun neliğin bildik, dünyanın nesine kaldık,
Arzumuz nefs için değil, dünya teferrücündeyiz.
Yunus der ki: Hey sultanım, özge şanım vardır benim,
Ko dünya altın gümüşün, ne bakır, ne tuncundayız.
Yunus Emre
211-) HOCAM SENİN HİKMETİNE
Hocam senin hikmetine,
Kalam ah dost diye diye.
Aklım ermez kudretine,
Benim ah dost diye diye.
Hüda hey benim mabudum,
Sensiz bu dünyayı n'idem?
Yoluna can teslim edem,
Gidem ah dost diye diye.
Yanam dünyanın yüzünde,
Hayalin kaldı gözümde.
Mevlam aşkın denizinde,
Yüzem ah dost diye diye.
Hey yalancı dünya fani,
Alma gel boynuna kanı.
Boğazıma gelcek canı,
Verem ah dost diye diye.
Yüksekten alçağa inem,
Aşkın oduna ben yanam.
Yana yana küller olam,
Tozam ah dost diye diye.
Ben deli oldum, olam mı?
Firkatla böyle kalam mı?
Bir kâğıda bin kelâmı,
Yazam ah dost diye diye.
Nerden neye geldin neye,
İnanma yalan dünyaya.
Varış olacak sinliğe,
Girem ah dost diye diye.
Yunus yok aşıka aram,
Aşksızlara sohbet haram.
Soranlara haber verem,
Diyem ah dost diye diye.
Yunus Emre
212-) HOR BAKMA SEN TOPRAĞA
Hor bakma sen toprağa,
Toprakta neler yatar?
Kani bunca evliya,
Yüz bin Peygamber yatar.
Cennette buğday yiyen,
Gaflet gömleğin giyen,
Hem dünyaya meyleden,
Adem Peygamber yatar.
Arkasıyle kum çeken,
Göz yaşıyle yuğuran,
Kabeye temel kuran,
Halil Peygamber yatar.
Vücudunu kurt yiyen,
Kurt yedikçe şükreden,
Belalara sabreden,
Eyyup Peygamber yatar.
Balık karnında yatan,
Deryaları seyreden,
Kabak kökün yastanan,
Yunus Peygamber yatar.
Kuyuda nihan olan,
Köle diye satılan,
Mısır’a sultan olan,
Yusuf Peygamber yatar.
Yusuf’un yavu kılan,
Kurt ile dava kılan,
Ağlayıp gözsüz kalan,
Yakup Peygamber yatar.
Asasın ejder eden,
Bahre vurup yol eden,
Firavun helak eden,
Musa Peygamber yatar.
O Allahın habibi,
Dertlilerin tabibi,
Enbiyalar serveri,
Resul Muhammed yatar.
Hayber kalasın yıkan,
Kafiri oda yakan
Şahinler gibi bakan,
Ali gibi er yatar.
Ata ana gülleri,
Kuran okur dilleri
Fatm’ana oğulları;
Hasan, Hüseyin yatar.
İğnesin suya atan,
Balıklara getirten
Tacın tahtın terkeden,
İbrahim Ethem yatar.
Gündüzler saim olan,
Geceler kaim olan.
Ariflerin sultanı,
Bayzit Bestami yatar.
O Hakikat erleri,
Gelip geçti her biri.
Konyada o Mevlana,
Hüdevandigar yatar.
Çok Hakk'ın has kulları,
Fikreyle sen bunları.
Saysam o erenleri,
Nice sultanlar yatar.
Yunus, sen de ölürsün,
Kara yere girersin.
Bu toprağın altında,
Çok günahkar kul yatar.
Yunus Emre
213-) HOŞTUR EĞER YÜRÜR İSEM
Hoştur eğer yürür isem aşk oduna yana yana,
Pes yanmadan nice olam, çün aşk odu düştü cana.
Canım aşkın külhanıdır, tartınmadan vur odunu,
Kamış suyu şeker olur, od bırakacak külhana.
Her nesne ki çiğ olacak, od olmayınca pişmez o,
Benim dirliğim çiğ idi, aşk odu oldu bahane.
Bu işler tamam olacak, halvet olur maşuk ile,
Maşuk yüzün gören kişi gerek yana ve tükene.
Devlet olur o kişiye yanar ise aşk oduna,
Acı tütünü çıkacak aydın olursa bu hane.
O dost ile pazarımız filan vaktden beri değil,
Sever idik maşukayı henüz gelmeden cihana.
Razıyım o aşk oduna, günde bin kez yanar isem,
Gör nice can feda kılar şemi önünde pervane.
Aşka nice yanar isem dahi şirin gelir bana,
Canım feda olsun beni bu aşk oduna atana.
Aşk sultanı Taptuk durur, Yunus geda bu kapıda,
Gedalara lütfeylemek hem kaidedir sultana.
Yunus Emre